سرخس نوار ژاپنی گیاهی است که از نظر ظاهری بسیار جذاب است. برگ‌های پیچیده‌اش و خوشه‌های خاص، آن را به یک گیاه زینتی منحصر به فرد تبدیل کرده‌اند. این گیاه به نور کم نیز تحمل می‌کند، بنابراین برای خانه‌هایی که نور کمی دریافت می‌کنند، بسیار مناسب است. همچنین در فصول گرم سال، می‌توانید دفعات آبیاری را افزایش دهید.

سرخس نوار ژاپنی (m36211)

اگر دنبال گیاهی با نگهداری آسان هستید، سرخس نوار ژاپنی گزینه‌ی خوبی برای شماست. برای تشخیص زمان مناسب برای آبیاری، می‌توانید از روش “تشخیص رطوبت خاک به کمک انگشت” استفاده کنید. همچنین به خاکی با زهکشی عالی نیاز دارد تا سلامت گیاه تا میزان قابل توجهی تضمین شود.

 

مشخصات کلی سرخس نوار ژاپنی

  • نام علمی: Polystichum polyblepharum
  • نام رایج: سرخس نوار ژاپنی، سرخس کره‌ای
  • نیازهای نوری: نور نسبی خورشید، سایه
  • اندازه گیاه بالغ: ارتفاع و پهنا بین 60 تا 90 سانتی‌متر
  • نیازهای آبی: متوسط
  • نوع خاک: متخلخل، سبک، ماسه‌ای، رسی. خاک باید زهکشی را به بهترین نحو انجام دهد.
  • PH خاک: اسیدی، بازی، خنثی. هر سه حالت برای این گیاه مناسب هستند.

گیاه سرخس - TimGol

فاکتورها و عوامل موثر در نگهداری از سرخس

آبیاری و رطوبت مناسب سرخس

سرخس‌‌ها علاقه‌ی خاصی به رطوبت دارند. اگر رطوبت محیط سرخس‌ها کم باشد آن‌ها کم کم رنگ‌ششان مایل به قهوه‌ای خواهد شد. بنابراین سرخس همیشه باید در شرایطی قرار بگیرد که رطوبت و بخار هوای کافی برای آن وجود داشته باشد.

برای آبیاری و تامین رطوبت سرخس، شما می‌تواید هر چند وقت یک بار سرخس خود را در محیط حمام قرار دهید تا از رطوبت و بخار بالای محیط حمام بهره‌مند شوند. و یا این که می‌توانید یک دستگاه بخور تهیه کنید و با آن رطوبت مورد نیاز سرخس های خود را برطرف کنید. یا می‌توانید یک کاسه آب را کنار گلدان خود قرار دهید و با استفاده از آن رطوبت مورد نیاز سرخس را تامین کنید. و زمانی که آب درون ظرف تبخیر می شود، رطوبت اطراف گیاه نیز بالا می رود . راه دیگر آن است که با اسپری ساقه‌ها و برگ‌های سرخس را اسپری کنید. توجه کنید که اسپری آب باید با محیط دما یکسان باشد.

دمای مناسب سرخس

دمای مناسب برای سرخس‌ها دمای بین 15 تا 22 درجه سانتی‌گراد است. اما سرخس‌ها دمای 10 درجه تا 30 درجه را نیز تحمل می‌کنند، ولی همچنان دمای مطلوب برای آن‌ها همان 15 تا 22 درجه است.

نور مناسب سرخس

سرخس‌ها نباید در مقابل نور مستقیم آفتاب قرار گیرند. چرا که نور مستقیم خورشید باعث ایجاد لکه‌های قهوه‌ای رنگ در حاشیه‌ برگ‌ها می‌شود. سرخس بیشتر در محیط سایه رشد می‌کند، اما به این دلیل نیست که به نور خورشید نیاز نداشته باشند.

شما می‌توانید از نور غیر مستقیم برای تامین نور مورد نیاز سرخس‌های خود استفاده کنید. نوری که از پشت پنجره در طول روز می‌تابد می‌تواند برای سرخس‌ها کافی باشد. سرخس‌ها در کنار پنجره‌های غربی و جنوبی رشد خوبی ندارند، زیرا نور در طول روز بسیار قوی و شدید می‌باشد. در محیط‌هایی که نور کمی دارند سرخس‌ها راحت تر هستند و بهتر رشد می‌کنند اما به این معنی نیست که آن‌ها را در محیط تاریک قرار داد.  گیاه را باید در محیطی قرار دهید که ۴ الی ۶ ساعت در معرض نور جانبی قرار بگیرید.

معرفی انواع سرخس با عکس | جامعترین بررسی انواع مختلف سرخس

خاک مناسب سرخس

خاکی که سرخس در آن کشت می‌شود لازم است دارای زهکش بالا، سبک و غنی از مواد غذایی باشد. سرخس ها در زمین های سبز بیش از همه دیده می‌شوند. مناسب‌ترین خاک برای کاشت این گیاه خاک جنگلی است، همچنین ترکیبی از پیت ماس، شن درشت و خاک لومی به میزان مساوی برای این گیاه انتخاب خوبی است.خاک سرخس باید کاملا ارگانیک باشد.

زمانی که سرخس را یک گلدان در محیط خانه قرار می‌دهید، باید محتوای ارگانیک بودن خاک را بالا ببرید و از خزه و ذغال درون آن استفاده کنید.

کوددهی مناسب سرخس

در فصل‌های رشد سرخس، باید هر دو هفته یک بار به سرخس خود کود دهید تا رشد لازم را داشته باشد. کود مخصوص گیاهان آپارتمانی یا کود 10-10-10 برای سرخس‌ها کاملا مناسب است. در فصل‌های سرد فاصله کود دهی را بیشتر کنید و دو هفته یک بار این کار را انجام دهید.

تعویض گلدان سرخس

بهترین زمان برای انجام این کار ماه اردیبهشت و فصل بهار است چرا که در این زمان ریشه‌های سرخس از گلدان بیرون زده است.

معرفی انواع سرخس آپارتمانی |مقالات گیاهان آپارتمانی| مطالب آموزشی| گل فروش گندم vip

زمان هرس سرخس

برگ‌های انبوه سرخس‌ها، عاملی است برای زیبایی بیشتر این گیاه. اما وقتی که برگ‌ها بیشتر از حد زیاد شوند می‌توانند باعث برخی بیماری‌های قارچی شوند که برای خود سرخس مضر باشد. همچنین تماس بیش از اندازه برگ ها موجب قهوه‌ای شدن حاشیه آن ها می‌شود. پس اگر در صورت زیاد شدن برگ‌ها بخصوص در مرکز گیاه، یا گیاه را با عمل تقسیم بوته کوچک کنید و از یک گیاه دو یا چند گیاه تهیه کرده و هر یک را به شکل گیاهی مستقل بکارید و یا آنکه از برگسار‌های آن  تعدادی را کم کنید. توجه کنید که کم کردن باید در چند مرحله صورت گیرد.